In inheemse dorpen in het binnenland van Suriname eten dieren – met name knaagdieren, herten en zwijnachtigen – gewassen op kostgrondjes (landbouwgronden). Dit kan leiden tot gewasverlies wat voor voedselonzekerheid, financiële schade en emotionele schade bij lokale bewoners kan zorgen. Dit kan mensen aanzetten tot het doden van dieren waardoor natuurbehoud in het gedrang komt. Tijdens mijn project onderzoek ik wat dieren ertoe zet om landbouwgewassen te eten. Hoeveel voedsel is er in het bos en op de kostgrondjes en hoe verandert de voedselbeschikbaarheid met de seizoenen? Hoe beïnvloedt dat de keuzes die dieren maken wanneer ze eten zoeken? En ook niet onbelangrijk: wat is de invloed van predatoren en menselijke aanwezigheid op dit proces? In de praktijk komt dit neer op het tellen van enorm veel vruchten, bloemen, wortels, blaadjes en paddenstoelen, en daarnaast het ophangen van wildcamera’s die de dieren scherp in de gaten houden, zowel op kostgrondjes als in het bos. Zo hoop ik te begrijpen hoe voedselbeschikbaarheid het foerageergedrag van dieren stuurt. Deze kennis kunnen we daarna gebruiken om te zorgen dat mensen en dieren in het binnenland van Suriname vreedzamer samen kunnen leven.
